OMGAAN MET EEN PUBER ∣ 5 TIPS OM JE DOOR DEZE FASE HEEN TE HELPEN

Onze dochter Noa was vorige week jarig. Dertien jaar is ze geworden. Ze heeft van ons een nieuwe iPhone gekregen. Ze was zo gelukkig! Mijn man en ik kregen ook een cadeau: de puberteit. Wij zijn iets minder blij. Helaas kunnen wij ons cadeau niet ruilen. We zullen ermee moeten dealen. Maar hoe doe je dat, omgaan met een puber?

Laten we voorop stellen: omgaan met een puber kan heel frustrerend zijn. Noa is het tegenwoordig liever niet met ons eens dan wel, ze komt regelmatig te laat thuis, haar kamer is structureel één grote puinhoop en huiswerk maken staat zéker niet bovenaan haar ‘to do’-lijstje. Mijn man en ik kunnen nergens meer wat van zeggen zonder dat er een geïrriteerd ‘jahaaa!’ volgt.

‘Is dit mijn kind?’, vraag ik mezelf regelmatig af als haar hormonen weer eens ‘Ik haat je!’ schreeuwen. Op dat soort momenten denk ik met weemoed terug aan het lieve schattige meisje dat bij me op schoot kroop. En ik weet: ook deze fase hoort erbij. Noa zoekt haar weg naar volwassenheid.

Die weg is voor haarzelf ook niet altijd even makkelijk. De hormonen gieren door haar lijf. Ze is met alles haar grenzen aan het aftasten en dat betekent voor ons als ouders: loslaten. Wat overigens niet wil zeggen dat je maar meteen alle grenzen moeten openstellen. Daarmee kom ik meteen bij mijn eerste tip:

1. STEL VOORAL GRENZEN

Ik heb gemerkt dat straffen averechts werkt. Het maakt de afstand tussen Noa en ons alleen maar groter. Belangrijker is om haar te leren wat verantwoordelijkheid is. Is Noa het niet eens met onze regels, dan kunnen we ze bespreken.

Dat wil niet zeggen dat ze altijd haar zin krijgt. Soms moet je als ouder gewoon op je strepen staan. En reken maar dat Noa zich verzet. Maar de meeste pubers zijn blij als hun ouders grenzen stellen. Al zullen ze dat nooit toegeven.

2. LUISTER NAAR JE PUBER

‘Jullie luisteren nooit naar wat ik zeg!’ Dit verwijt krijg ik regelmatig naar mijn hoofd geslingerd. Totdat ik besefte dat er een kern van waarheid in zit. Want hoe vaak gebeurt het niet dat je maar met een half oor luistert omdat je genoeg andere dingen aan je hoofd hebt?

Wil je een goed gesprek met je puber, zorg dan dat je oprechte belangstelling toont. Ga onbevangen het gesprek in en laat (voor)oordelen achterwege. Maak er geen kruisverhoor van, maar stel neutrale vragen waarmee je je kind stimuleert om verder te vertellen. Ik probeer Noa zoveel mogelijk haar verhaal te laten doen zonder haar steeds te onderbreken. Op die manier voelt zij zich gehoord en serieus genomen.

3. BLIJF DICHT BIJ JE PUBER

Noa is de laatste tijd erg bezig met haar uiterlijk. Dat heeft ze niet van een vreemde. Influencers op Instagram en YouTube zijn haar grote voorbeelden. Ze kan urenlang tutorials kijken van meiden die hun gezicht contouren en hun wenkbrauwen shapen. Ze probeert zelf ook dingen uit. Ik laat haar maar experimenteren. Ook dat is een fase.

Sterker nog: ik help haar graag een beetje op weg. Beauty is tenslotte mijn vak, dus wie kan haar beter adviseren dan ik?  Eens in de maand houden we daarom een ‘tutavondje’ in mijn salon. Dan mag ze, al dan niet met een vriendinnetje, van alles opsmeren en geef ik tips voor een goeie basis make-up.

Lange volle (nep)wimpers bijvoorbeeld, zijn helemaal ‘in’. Om te voorkomen dat ze de deur uitgaat met van die enorme plakwimpers, gebruikt ze sinds kort Dutchess of Beauty eyelash fibers, waarmee je in drie stappen volle, langere en dikkere wimpers creëert. Wat ik namelijk niet wil is dat mijn 13-jarige dochter er uitziet als een drag queen. En op deze manier kan ik haar toch nog een beetje sturen.

4. LAAT ZIEN DAT JE BETROUWBAAR BENT

Noa trekt zich vaak terug in haar eigen wereld. Lees: haar kamer. Wat ze er allemaal uitspookt, weet ik niet precies. Wel weet ik dat ze via haar mobiel communiceert met de buitenwereld. Lees: haar vrienden.

Met mij communiceert ze iets minder. Dat is niet erg.  Ik moet accepteren dat Noa niet alles met me deelt. Ik ben haar ouder, niet haar vriendin. Ze is op zoek naar haar eigen identiteit en plek in deze wereld en daar hoort afstand van haar ouders bij.

Heeft ze wel de behoefte om naar ons toe te komen, dan is het belangrijk om te zorgen dat ze zich veilig genoeg voelt om dit te doen. Ook als we dingen te horen krijgen die misschien niet zo leuk zijn.

Laat daarom zien dat je betrouwbaar bent. Zo laat je je puber weten dat hij altijd bij je terecht kan, ook al keur je zijn gedrag af. Stel je bescheiden en neutraal op. Laat advies of oplossingen liever achterwege. Daarmee zeg je eigenlijk dat je het beter weet en daar kunnen pubers niet tegen.

5. LACH MET (EN OM) JE PUBER

Ik ben de eerste die toegeeft dat omgaan met een puber best lastig kan zijn. Toch is het belangrijk om het allemaal niet té serieus te nemen. Met humor kom je ook een heel eind. Wij plagen Noa regelmatig als we weer eens geconfronteerd worden met haar pubergedrag. Ze kan dat gelukkig goed hebben. Sterker nog, op zo’n moment lijkt ze zelf ook te beseffen dat ze de diva aan het uithangen is. En met inzicht komt uiteindelijk – hoop ik – ook wijsheid.

Nogmaals, omgaan met een puber is best moeilijk. Er zijn dan ook genoeg boeken over geschreven. Vergeet niet: pubers zijn ook mensen, met hun eigen gevoelens en verlangens. Vraag je daarom bij alles af: doe ik dit voor mezelf of voor mijn kind? Je zult moeten accepteren dat je puber zijn of haar eigen persoon is en niet altijd hetzelfde wil of denkt als jij. Praat er samen over. Er is altijd een oplossing.

Salut!

De Hertogin